محمد جهان آرا در سال ۱۳۳۳ در خانواده ای مستضعف در خرمشهر متولد شد. در دوران ستم شاهی و در اواخر سال ۱۳۴۹، همراه برادرش به عضویت در گروه مخفی حزب الله خرمشهر در آمد. در سال ۱۳۵۱، این تشکل توسط عوامل نفوذی شناسایی شد و شهید جهان آرا، به همراه سایر اعضای آن دستگیر شدند. در سال ۱۳۵۵ عضو گروه جهادی منصورون شد. بعد از پیروزی انقلاب، به منظور حراست از دستاوردهای فرهنگی – سیاسی انقلاب اسلامی، کانون فرهنگی نظامی انقلابیون خرمشهر را تشکیل داد و خود مسئولیت شاخه نظامی کانون را بر عهده گرفت. بعد از آن، در شکل گیری سپاه خرمشهر، نقش فعال و اساسی داشت و ابتدا مدتی مسئولیت واحد عملیات را عهده دار شد. در بحبوحه مبارزه با جریان منحرف و وابسته «خلق عرب»، که به عنوان یکی از ابزارهای استکبار جهانی، در منطقه قد علم کرده بود، شهید جهان آرا به فرماندهی سپاه خرمشهر منصوب شد. از اقدامات مهم وی در این زمان، تشکیل یک واحد عمرانی در سپاه بود؛ زیرا در این شهر جهاد سازندگی هنوز راه اندازی شده بود. شهید جهان آرا در جریان کودتای نوژه به منظور جلوگیری از هرگونه حرکت و اقدام ضدانقلاب در پایگاه سوم دریایی خرمشهر، از سوی شورای تأمین استان خوزستان به سمت فرماندهی این پایگاه منصوب شد. در غروب ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، عراقی ها شهر خرمشهر را زیر آتش گرفتند و مطمئن بودند که با دو گردان نیرو، ظرف مدت ۲۴ ساعت می توانند آن را به تصرف در آورند و بعد از آن، از طریق پل ذو الفقاریه، به آبادان دسترسی پیدا کنند و در فاصله کوتاهی به اهواز برسند و خوزستان را از کشور جدا کنند. اما پیش بینی متجاوزان بعثی بهم ریخت و آنها در مقابل مقاومت دلیرانه مردم خرمشهر با فرماندهی شهید جهان آرا، مجبور شدند بخش زیادی از توان نظامی خود را( بیش از دو لشکر) در این نقطه زمین گیر کنند و ۴۵ روز معطل شوند و در نهایت پس از عبور از دو پل کارون و بهمن شیر، آبادان را به محاصره درآورند. در خرمشهر، شهید جهان آرا با سازماندهی مناسب نیروهای سپاه و مردمی و به کار گیری به موقع رزمندگان اسلام، عرصه را بر نیروهای عراقی تنگ کرده بود. برادری تعریف می کند: «روزهای آخر این مقاومت بود که بچه ها با بی سیم به شهید جهان آرا اطلاع دادند که شهر دارد سقوط می کند. او با محبت به آنها پیام داد که باید مواظب باشیم ایمانمان سقوط نکند.»
محمد جهان آرا فرمانده سپاه خرمشهر، در سانحه سقوط هواپیمای حامل تعدادی از فرماندهان ارتش و سپاه در ۷ مهر ۱۳۶۰ (بعد از عملیات ثامن الائمه) در منطقه کهریزک تهران به شهادت رسید.
خاطره ای از شهید
وارد حیاط مدرسه شدم. بوی شدید باروت می آمد. در داخل ساختمان دیدم قتلگاه روز عاشوراست. همین طور بچه ها در خون خودشان می غلتند اسلحه ام را برداشتم، آمدم بیرون. شهید جهان آرا با جیپ تازه رسیده بود. گفتم: دیدی همه بچه ها را از دست دادیم! در حالی که شدیدا متأثر شده بود، مثل کوه، استوار و مصمم گفت: «اگر بچه ها را دادیم اما امام را دارید، ان شاء الله امام خمینی (ره) زنده باشد.»